– multicultureel, stout én dorstig –
We keren terug naar het jaar 1965.
Op de Lindeman stond toen nog een grote Staatsschool, ondertussen al lang afgebroken. Maar wat er tussen die muren gebeurde? Dat blijft voor altijd in het geheugen van wie erbij was.
Het was een bonte mengelmoes van kinderen: Italianen, Turken, Oekraïners, Polen, Belgen, Joegoslaven, Grieken, Spanjaarden… allemaal op één speelplaats, allemaal met dezelfde passie: voetbal. En die passie werd elke woensdagnamiddag tot leven gebracht op de voetbalvelden van de Paters van Berkenbos. Zeven velden lagen daar te wachten op de strijd.
De ploegen kregen spontaan hun nationale kleuren. De Italiaanse jongens namen het op tegen de Polen, de Grieken tegen de Joegoslaven. En de inzet? Twee verfrissende flessen Fanta voor het winnende team. Niet veel, zou je denken. Maar toen smaakte zo’n flesje als goud.
Hoe ze eraan geraakten? Wel, daar zit het kattenkwaad. De lokale brouwer reed met zijn vrachtwagen vol drank van deur tot deur. De lege flessen stonden vaak al klaar bij de voordeur, of op het laadplateau. En ja… de jongens van Lindeman waren er als de kippen bij om enkele lege flessen mee te graaien.
Met hun ‘buit’ trokken ze naar de Unic-winkel, waar statiegeld werd ingeruild voor klinkende munt. Genoeg voor twee koude flessen Fanta. En wie had er de week nadien weer ‘de eer’ om het leeggoed te verzamelen? Juist, degenen die het week voordien gewonnen én gedronken hadden.
Het was ondeugend, maar zonder kwade bedoelingen. Een sportieve afspraak onder kinderen van alle windstreken. Geen trainer, geen scheidsrechter. Alleen fair play, een oude bal en de hunkering naar frisdrank.
Anno 2025
Vandaag zijn voetbalpleintjes stiller geworden. Kinderen spreken minder vaak spontaan af om te spelen, laat staan om een ploeg op te richten met hun buurjongens van verschillende afkomst. Frisdrank kopen met statiegeld? De automaten doen het werk nu. En kattenkwaad met de glimlach wordt zeldzamer — het zou meteen viraal gaan op sociale media of bestraft worden met een waarschuwingsbrief.
Maar wie toen meedeed, weet nog hoe dat voelde: de warmte van de zon op je rug, je schoenen vol stof, je keel droog van het roepen, en dat ene magische moment… de dop van de fles Fanta die sist bij het openen. Dat was Lindeman. Dat was woensdag. Dat was jeugd.