Dodenhuisje ZLDR luchtfabriek.
Deze installatie bevindt zich buiten op het Marktplein aan de Koeltorenlaan, vlakbij de vroegere elektriciteitscentrale (nu Watt 17).
De installatie zal (met steun van ECRU/Vlaamse Overheid) een permanente plek krijgen.
Stefan wil het enige overgebleven dodenhuisje van de Limburgse koolmijnen terug een plaats en betekenis geven. Hij wil dit erfgoed herwaarderen door een associatie te maken met wat er zich destijds binnenin afspeelde.
De witte blok uit Carrara marmer suggereert de plaats waarop de lijken werden opgebaard. Hierboven hangt een zwevend lichaam. Het wekt de indruk dat het langzaam opstijgt of neerdaalt... Het hangende lichaam bestaat uit kleine spiegeltjes. In de kleerkast van elke mijnwerker hing vroeger een spiegeltje, waarin hij kon zien of zijn gezicht en vooral zijn ogen proper genoeg waren om naar zijn geliefden terug te keren.
Honderden mijnwerkers zijn door een arbeidsongeval overleden en hebben niet meer in het spiegeltje kunnen kijken... Altijd iemands vader, altijd iemands kind.
Telkens als er een dood lichaam werd opgebaard, werd de verlichting in het dodenhuisje aangedaan zodat andere mijnwerkers wisten dat er een collega overleden was.
Door de veranderende seizoenen zal de reflectie van de omgeving in de spiegeltjes telkens een ander effect hebben op de uitstraling van dit kunstwerk.
Dank aan Gerlinde Gilissen voor de foto's
