Je kan bladzijden vol schrijven over het raceverloop op Zaterdag, als de ‘diamanten –ring’ pas verdeeld wordt op Zondag. De scenario’s bleven hetzelfde na zaterdag afloop. Gianmarco Eroli (IT) en Alon Day (IS) gaan het mooie weer mogen maken in Tsjechië voor de titel.
Teamchef van Alon Day, Anthony Kumpen (PK Carsport), tweevoudig NWES kampioen kondigt voor de start al zijn terugkeer aan. En dat Alon Day zal moeten uitkijken naar een ander startnummer voor volgend jaar. Echter, een nieuwe NWES PRO titel met Alon Day, zou de kers op de taart zijn voor PK Carsport, na hun succesvol ‘Rocket #11’ project met Bert en Stienes Longin in Belcar en GT klasse.
Voor beide titelkandidaten gelden dezelfde regels. Mekaar achterlaten om de titel te pakken. Voor die felbegeerde rind wat een ticket naar de USA oplevert om gelauwerd te worden als ‘CHAMP’
Alon Day deed dat eerder dit jaar al, maar dan als bruidegom. Maar zijn 4e ‘ring’ en dus titel, was ook welkom. Daarvoor moest zelfs zijn huwelijksreis voor wijken. De Israëliër, die heel de Corona periode in Hasselt vertoefde, om toch maar te kunnen rijden.
Marc Goossens was ook goed op Zaterdag. Mocht Ghirelli zijn motor niet opgeblazen hebben net voor hem, waardoor er vloeistof op de baan terecht kwam, had hij zijn beste resultaat van het jaar kunnen behalen. Most lag hem dus wel met zijn Speedhouse team. Voorlopig moest hij het stellen met startplaats 9.
Wie Most nog meer lag , was de super sympathieke Zwitser Giorgio Maggi. Uitkomend voor Hendriks Motorsport had hij niks te verliezen en vertrok op Pole. Zijn teamgenoot en eerder op de dag al gelauwerd NWES2 kampioen, Liam Hezemans, start op P7. Ik mocht ooit tegen hen rijden, en had toen al door wat een talent Maggi is. Dat hij een hoofdrolspeler zou gaan worden in deze laatste race, deed mijn hart enkel deugd.
Wie de politiek en het entourage van NWES kent, weet dat hij Hitchcock scenario’s mag verwachten. En zo zag het er ook naar uit. Iets wat in het verleden ook al in scene gezet werd. Nu er een jonge en talentvolle Italiaan aanspraak maakte op de titel, viel dat alweer op. Na vele, al dan niet geënsceneerde SC procedures, viel de weegschaal van gerechtigheid in het voordeel van Alon Day.
Giorgio Maggi was de snellere nadat een herstart hem weer naar P2 verzonk. Hij had ook de beste banden (iets waar je maar 1 set van hebt, en waar je een heel weekend moet mee doen) Na een zoveelste herstart, dook Maggi in een gaatje, waar ook Ercoli in zat. Een contact bracht Ercoli van de baan. En daarmeee was het kampioenschap eindelijk beslist.
Het werd alweer een spel van adrenaline en chromosomen dankzij de aanwezigheid van de USA Nascar delegatie Johnson. Schade aan spanning bracht het niet, wat verkoopcijfers omhoog doet gaan. Maar moest Alfred Hitchcock nog leven, die was vandaag dood gevallen van spanning.
Wie won er uiteindelijk? En dat deed zijn oudste hartje nog meer deugd na zijn derde plaats op Zaterdag. Patrick Lemarie. Die door zijn goede vriend Jacques Villeneuve, mee kwam naar NWES en nu zijn eerste overwinning mocht vieren. Na Rocca, Day, Doubek, Graff, GOOSSENS, en Fin Henri Tuomaala, die drie jaar in rij, de Challenger Trophy wint. Zo lang missen we Jerry De Weerdt al..
Chauvinistisch als we zijn, zijn we allemaal partijdig, voor ons Limburgs PK Carsport team. Met bijhorende #24 kampioen Alon Day. Die uiteindelijk, én verfijnd, alles onder controle hield.
Nu kon hij eindelijk zijn bruid vergezellen naar een huwelijksreis. Ik hoop dat hij zijn chromosomen ook zo meester is als zijn PK Carsport V8 #24. Longin en Kumpen zorgden al voor nazaten waardoor dit circus niet stopt. Maar ik zou ook eens graag ‘op pensioen’ gaan… OOIT
Dank aan Tony Sempels voor verslaggeving en foto's
