Joris Iven en Peter Van Beek, een vertaalspecialist uit Maastricht vertaalden een keuze uit haar repertoire. Ze noemden de bundel “Intiem Gesprek”. Paula zou op uitnodiging van de Ierse ambassade persoonlijk aanwezig zijn op deze bloemlezing, maar ze werd geveld door de griep en moest in bed blijven. Dit was jammer voor de vele mensen die speciaal van heinde en ver waren gekomen om haar te mogen ontmoeten. Maar niet getreurd, Joris Iven en Peter van Beek gaven beiden een uiteenzetting van Paula Meehan haar leven en muzikanten Ness Barzan en Jos Thielens luisterden het evenement op met Ierse muziek.
Paula haar leven was getekend door een moeilijke jeugd waarin zij tezamen met haar gezin door de crisis in Ierland vaak dakloos waren geweest en ze hadden moeten verhuizen. Voor haar was dit telkens wisselen van school. Ze schrijft hierover : “Dakloos zijn gaat niet alleen om het niet hebben van een huis, maar het gaat vooral over het niet hebben van een plek van rust, waaruit je kan groeien als kind”. Joris Iven vertelt dat het vertalen van haar gedichten kwam vanuit een liefde op het eerste gezicht. Natuurlijk geen liefde voor de dichteres, maar wel voor de gedichten.
Hij kende Paula Meehan niet tot hij in 1996 een bijeenkomst bijwoonde waar een dichteres haar gedicht voorlas. Het was een verlegen dame die bij hem een indruk had nagelaten. Na de lezing zei hij tegen zijn gezel dat hij danig onder de indruk was. Zijn Ierse metgezel zei hem dat het natuurlijk altijd moeilijk was om een lezing te geven na die van Paul Meehan. Zo leerde Joris Iven haar dus kennen. Later op zijn hotelkamer heeft hij het gedicht vertaald. Gouden regen, een gedicht van eenzaamheid na het stuk lopen van een relatie. Paula’s gedichten bestaan uit mededogen, maar ook heeft ze een kritische blik op de maatschappij. Ze schrijft over haar vrienden, haar familie, over de wereld om haar heen. Daarom dat iedereen er zich in herkent. Met veel dank aan Linda Graulus voor veerslag & foto's
